Według daty na klinkierze budynek kosarni wybudowano w 1600 r., gdy należał do kuźnicy książęcej Horní hamerní. Po likwidacji kuźnic obiekt został zakupiony i rozbudowany przez wytwórcę kos Jana Michała Hartla, który produkował tu również druty i narzędzia. Budynek należał do rodziny Hartlów z małymi przerwami do roku 1812, tzn. do czasu sprzedaży kosarni leśniczemu Zakonu Krzyżackiego, Janowi Heinrichowi. W roku 1845 kosarnia została własnością Josefy Langrovej, właścicielki sąsiedniego młyna. W 1898 r. areał przeszedł w ręce młynarza Antona Franka, który go również wynajmował (w 1921 r. mieszkały tu rodziny kołodzieja, robotnika tartacznego i woźnicy). Rodzina Franków była właścicielami kosarni do 1945 r., gdy została przydzielona Josefowi i Jarmili Pelánovym. W 1974 r. teren zakupiło Regionalne Muzeum Historyczne w Bruntálu z myślą o wykorzystaniu go do rekreacji pracowników, jednak niezwykłe walory budowlane i historyczne sprawiły, że przeznaczono go na muzeum z ekspozycjami dotyczącymi życia na wsi i leśnictwa Ekspozycja życia codziennego to mieszkanie na parterze – výměnek (polski odpowiednik – wycug), składające się z sypialni i pokoju dziennego, a na piętrze gospodarstwo leśnika z gabinetem, sypialnią, kuchnią i pokojem babci. Ekspozycje dotyczące uprawy i ochrony lasów oraz historii leśnictwa znajdują się na drugim piętrze budynku.
Budynek dawnej kosarni w Karlovicah jest unikatem z punktu widzenia kształtu i przeznaczenia. Z innych budynków w areale zachował się murowany chlew, a do spichlerza dobudowano stodołę. Mieści się w niej wystawa narzędzi i urządzeń rolniczych, ilustrująca życie i pracę na wsi w przeszłości, a także hodowla ziół na strychu. Do areału należy również ogród.